- qulp
- is. Qabların və s. şeylərin əl tutan yeri, dəstəsi, sapı. Qazanın qulpu. Çaydanın qulpu. – <Musa kişi> nazik iplə kuzənin qulpuna bağlanmış tıxacı açdı. M. İ.. Onun sağ əli su ilə dolu vedrənin qulpundan . . tutmuşdu. Ə. Ə..◊ Qulp bağlamaq (qoymaq, qondarmaq, taxmaq) – irad çıxartmaq, bəhanə tapmaq. <Uşaq:> . . Hətta yeyib-içməyimə bir qulp taxır, söylənir, bağırır. A. Ş.. O hər şeyə etiraz edir, hər sözə qulp qoyur, min cür şıltaqlıq göstərirdi. Ə. Vəl.. Qulpunu itirmək – haradan tutacağını bilməmək, hesabını çaşdırmaq. İşin qulpundan yapışmaq – bir işə girişmək, bir işdən yapışmaq, bir işlə məşğul olmağa başlamaq. Uşaqlar böyüyüb hərəsi bir işin qulpundan yapışandan sonra, Əkbər tamam rahat nəfəs alacaqdı. M. C.. Yumurtaya qulp taxmaq – hər şeyə bir bəhanə və səbəb tapmaq.
Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.